Incredible India

Hehe, daar zijn we weer hoor. Nadat we zolang niets van ons hebben laten horen, is het nu toch eindelijk tijd om jullie weer eens op de hoogte te brengen van de geweldige dingen die we de afgelopen zes weken weer meegemaakt hebben.
Op dit moment zitten we in Dharamsala, in Noord India. Dit is de plaats waar de Tibetaanse Regering in Ballingschap zetelt, en het is een soort Tibetaanse enclave in de Indiase hooglanden. Helaas hebben we de Dalai Lama op een week na gemist, vorige week heeft hij hier nog verschillende speeches gehouden, maar op dit moment zit hij in Australie, als ambassadeur voor Tibetaanse Autonomie. Het stadje zelf is erg gaaf, er hangt een zeer relaxte sfeer, ligt in een prachtig gebied en het stik hier van de monniken die een behoorlijk woordje engels spreken, zodat wij fatsoenlijk met ze kunnen communiceren wat erg interessant is.
De voornaamste reden dat wij hier zijn is om een man te ontmoeten die voor de Regering in Ballingschap werkt. Deze man is een broer van een jongen die we in Lhasa ontmoet hebben en is vijftien jaar geleden uit Tibet hier naartoe gevlucht. Wij slepen al zo’n twee maand met een groot pakket in onze rugzak dat we morgen aan deze man zullen geven. Het pakket is samengesteld door zijn ouders (die hij al vijftien jaar niet gezien heeft) en bevat echte Tibetaanse zaken als wierook en gedroogde yak-kaas. We zijn benieuwd hoe hij hier op zal reageren, maar het zal ongetwijfeld een bijzondere ontmoeting zijn.
Inmiddels zijn we al weer zo’n twee weken in India en alles wat we hier van te voren over gehoord hebben is waar: het is extreem, prachtig, massaal, vies, heet, druk, groot, overweldigend en niet in de laatste plaats zeer en zeer bijzonder. Het is werkelijk compleet anders dan alle landen waar we zover geweest zijn, de mensen zijn anders, de religie is anders en het reizen is anders.
Onze eerste stop in India was in Varanasi, de heiligste stad van de Hindoes, de stad waar iedere dag honderden lijken langs de Ganges verbrand worden terwijl ernaast duizenden pelgrims zich in deze heilige rivier staan te ‘reinigen’ tussen de uitwerpselen, afval en verkoolde mensenresten. Het is zonder meer een zeer speciale stad, in de nauwe, eeuwenoude steegjes broeit het van de mysticiteit en werkelijk overal is hier leven te vinden: mannetjes die thee verkopen, vrouwtjes die bedelen, kinderen die tussen de koeienmest cricket spelen, groepen mannen die een lijk op hun schouders naar de rivieroever dragen en heiligmannen die je tegen een kleine vergoeding een tika, ofwel zegening, aan willen smeren. Het weer speelde ook een leuke rol mee in de mystiek van deze stad, met een temperatuur van rond de 46 graden heb je niet zo snel meer in de gaten of je hallucineert of dat het werkelijkheid is wanneer er een gigantische koe een eeuwenoud houten woonhuis binnenstormt opzoek naar wat te snacken.
Vanuit Varanasi hebben we de trein naar Agra genomen, thuisbasis van het wereldberoemde symbool van de eeuwige liefde: de Taj Mahal! Ook hier weer bleek alles wat we ooit over de pracht en praal van dit bouwwerk gehoord te hebben waar te zijn. Als een gigantische witte grafsteen neemt dit mausoleum zeer statig z’n plaats in aan de oever van de rivier aan de rand van Agra. Het is werkelijk een immense bouwwerk, geheel opgetrokken uit spierwit marmer en bewerkt met magnifiek inlegwerk dat na verscheidene eeuwen nog even hard straalt als ware het er gister neergezet. Het bouwwerk is als toeristische attractie razend populair bij Indiase toeristen, die en masse de longen uit hun lijf schreeuwen om de echo in de tombe te testen en stuk voor stuk de aanleiding aangrijpen om met de vers-gemaakte buitenlandse vrienden (ons!) op de foto te gaan.
We hebben nog een week of drie voordat we vanaf Delhi weer het vliegtuig huiswaarts zullen nemen. We zullen die drie weken hier in het noorden rond blijven hangen aangezien de temperaturen hier een stuk toerist-vriendelijker zijn. Tot snel!