Trekking Adventures!

Jawel! back in civilisation! Als je twee guesthouses en drie restaurants per straat civilisatie wilt noemen, dan zit je hier goed, Welkom in Luang Prabang! We zijn gisteravond in LP aangekomen, na een verbazingwekkend relaxte busrit uit Oudomsay.
Maar goed, ik zal het verhaal hervatten waar ik de vorige keer geeindigd ben, in Luang Nam Tha. Vanuit LNT hebben we de bus naar Oudomsay genomen en direct de volgende dag vanuit Oudomsay de bus naar Phongsali. De busrit op de tweede dag begon om 8 uur 's ochtens en zou volgens het schema 5,5 uur later en volgens de reisgids 9 uur later in Phongsali aankomen. Waarschijnlijk hebben we alle records gebroken, apetrots kunnen we meedelen dat we niet minder dan 15 uur in de bus hebben gezeten! En dat is nog niet eens zo erg eigenlijk, ik bedoel, daar reken je op als je in Laos reist. Wat echter minder leuk is, is als je op kleine zandweggetjes met een volgeladen bus de bergen doorkruist en het donkerder en donkerder begitn te worden en je je gaat afvragen of het geen tijd wordt om de koplampen aan te doen! Tuurlijk niet! Wat je niet hebt, kan je ook niet aandoen! De chauffeur reed stug door totdat de weg alleen nog maar te onderscheiden was doordat die iets lichter was dan de omringende jungle, en dan opeens ... de redding! EEN ZAKLAMP! De echte laotiaanse oplossing voor dit probleem, iemand gaat gewoon met een zaklamp uit de voordeur hangen en zorgt voor en 'veilige' rit naar onze bestemming! Maar goed, uiteindelijk dus veilig en wel aangekomen in Phingsali.
Vanuit Phongsali wilden we wat trekking gaan doen, de bergen in om met de hilltribes kennis te maken. Toen we echter bij het touristoffice aankwamen verloren we alle hoop. In dit kantoor zaten enkele mannen onderuitgezakt en op een ongeinteresseerde en arrogante manier ons de mogelijkheden uit te leggen. No way, dat wij met deze lui de bergen in gaan! Naja, snel terug naar het guesthouse om maar uit te checken, en dan zien we wel. We zeiden nog tegen elkaar ,,We moeten iemand vinden die goed Engels spreekt en geen baan heeft, dan kan hij onze vertaler zijn als we op eigen houtje de bergen in trekken!"
Toen we voor het guesthouse zaten moet een of andere hogere macht enig medelijden met ons hebben gevoeld, want uit het niets kwam opeens een laotiaanse jongen van in de twintig naar ons toe en begon in uitstekend engels tegen ons te praten, en wonder boven wonder, hij was op zoek naar een baan! Wij boden hem voor de komende paar dagen een baan aan en zo hadden wij voor 15 dollar per dag een vertaler die ons kon helpen bji onze tocht de bergen in!
Gelijk na onze ontmoeteing zijn we vertrokken naar een plaatsje aan de rivier de nam Ou, vanwaar we een boot naar het noorden hebben genomen, naar een klein dorpje vanwaar we de volgende dag onze trekking zouden beginnen.
We waren met z'n vijven, Sander, Joris, Stefan (CH), Lom (USA) en Jenny (AUS) en niet te vergeten Sai, onze gids!
Eerste dag rond 8 uur de bergen in getrokken en na een volle dag lopen door jungle, bergen en rivieren kwamen we in een klein dorpje van de Akha Tribe aan. Gelijk liep het hele dorp uit om ons aan te staren (we waren de eerste buitenlanders daar sinds twee jaar) en gelijk werd er in de Chief's hut een maaltijd voor ons bereidt.
De vrouwen hier lopen nog altijd in vol ornaat, met prachtige sieraden en gwaden. Die avond door veel mensen uitgenodigd om mee te eten en mee te drinken (bij haast iedere hap drinken ze hier een shot laolao, de homegrown whiskey hier (sterk!!!)), en je raadt het al, veel drinken en veel eten dat blijft nooit allemaal binnen! desalniettemin een geweldige avond gehad met zulke verschrikkelijke lieve mensen!
De volgende dag was Joris' verjaardag! Wat een locatie om je verjaardag te vieren, op 1500 meter hoogte, in een Akha dorp in het uiterste noorden van Laos! We zaten ver boven de wolken, en vanuit het dorp zag je bij zonsopkomts enkele bergen uit het wolkendek steken met daarboven enkel strakblauwe lucht, wat een cadeau, wat een cadeau!
Ook tweede dag de hele dag gelopen en Sander voelde zich helaas niet zo lekker, hij moet wel twintig keer gekotst hebben tijdens de tocht! Maar weinig keus als we hadden liepen we door, en na een middagpauze met wat thee in een klein dorpje voelde hj zich al beter.
Die avond in een piepklein dorpje met maar 16 hutten geslapen. De gastvrijheid van die mensen is ook zo prachtig, je komt om half 6 savonds aan, met 6 mensen en geen enkel probleem! gelijk wordt er gekookt en savonds heeft iedereen een slaapplaats in de chief's hut! geweldig!
De daaropvolgende dag terug naar de rivier gelopen en vandaar een boot gehuurd die ons weer helemaal naar het zuiden bracht. Helaas vertrokken we iets te laat en zaten we voor de tweede keer in een voertuig zonder licht ons afvragend of we het wel zouden redden of niet. Een klein houten bootje met 9 mensen erin, pikdonker en om de 10 minuten een stroomversnelling waar je allemaal in kan verdwijnen, gelukkig hadden wij een zaklamp mee, en zo hebben we gelukkig de weg teruggevonden!
Dat is nu drie of vier dagen geleden, na nog een dag op een boot, en daarna een dag in de bus zijn we in Luang Prabang aangekomen, en het stikt hier van de toeristen! Er zijn zooveel guesthouses en zooveel restaurants en souvenirtroep, het echte Laos is voor ons hier opgehouden, helaas. Maar we kwamen hier voor het eten, het internet en het wasgoed, en dat werkt hier prima, dus wij zijn wel tevreden!
We hopen jullie weer goed op de hoogte gesteld te hebben en de foto's zullen we waarschijnlijk morgen er op zetten, dus nog even geduld! Tot snel!

PS. Bedankt namens joris voor alle felicitatie-berichten, erg lief van jullie allemaal!
PSPS. De foto's staan erop, maar ze staan nog allemaal door elkaar, te zijner tijd zullen we ze bij de goede berichten plaatsen tot dan kunnen jullie van deze potpourri genieten! Have Fun!